از توصیه های پزشکی عارفان
حاج شیخ محمد منتظری یزدی:
ایشان در مقدار و میزان پختن سکنجبین گفته است: مقدار پنج پیمانه شکر، دو پیمانه آب، یک پیمانه سرکه (در صورتی که سرکه آن خوب باشد) بردارید. آب و شکر را جوشانیده تا آب به حدّ قوام آید و کف آن را بگیرید. بعد سرکه را در آن بریزید و بجوشانید و دوباره کف آن را بگیرید تا به قوام آید، سپس قدری نعناع در ظرف بگذارید و سکنجبین جوش را در آن ظرف بریزید و بعد از سرد شدن در شیشه کنید و این خوب شربتی است؛ به قول اطبّای قدیم خون و صفرا و سودا را اصلاح می کند، فقط می ماند خلط بلغم که آن هم صبرزد، مصلح و مخرج آن است.
نکته: افرادی که دچار سوزش معده، زخم معده و سرماخوردگی هستند در خوردن سکنجبین احتیاط کنند.
سکنجبین برای تسکین عطش، باز کردن انسداد عروق، رفع سردرد، تقویت معده و کبد مفید است. در تهیه ی سکنجبین می توان عرق نعناع یا خود نعناع را نیز استفاده کرد تا از عطر و خواص آن بهره مند شد. خوردن کاهو با سکنجبین یا سرکه اشتها آور است.
زکریای رازی گفته است: اگر سکنجبین را با ریشه و تخم کاسنی مخلوط کرده و کمی گلاب به آن اضافه کنند، نوشابه ای پُر سود و شگفت آور می شود.
