مدرسه علمیه فاطمیه نظر آباد

احمد بن اسحاق می گوید: گفتم ای زاده پیامبر: از قول خدای عزّوجل به پیغمبرش موسی «علیه السلام» خبرم ده که می فرماید: «فاخلع نعلیک إنک بالواد المقدس طوی»؛ کفشهایت را بیرون ساز که تو در جایگاه مقدّس طوی هستی.
فقهای فریقین چنین پندارند که نعلین های حضرت موسی از پوست مردار بوده ؟
فرمود: هر کس این حرف را بزند بر حضرت موسی افترا بسته، و او را در نبوّتش جاهل پنداشته است، زیرا که از دو حال خارج نبود که هر دو خطاست؛ یا اینکه نمازش با آن جایز بوده یا نه. اگر نماز جایز بوده پس در آن جایگاه نیز جایز بود که آن را پوشیده باشد هر چند که پاکیزه است. و اگر نمازش جایز نبوده پس حضرت موسی باید حرام و حلال را نشناخته باشد و ندانسته باشد که با چه چیز می توان نماز خواند و با چه چیز نمی شود و این کفر است.
گفتم: پس ای مولای من تآویل این آیه را برایم بیان فرمای؟ فرمود: حضرت موسی در وادی مقدّس بود که عرضه داشت: پروردگارا من محبّتم را نسبت به تو خالص ساختم و دلم را از غیر تو شستشو دادم ولی موسی نسبت به خانواده اش سخت علاقمند بود پس خداوند متعال فرمود: «فاخلع نعلیک»؛ یعنی اگر محبّت تو نسبت به من خالص و دلت از میل به غیر من خالی است پس محبّت خانواده ات را از قلبت بیرون کن.
جلد اول مکیال المکارم-تآلیف آیت الله سید محمّد تقی موسوی اصفهانی-ص73