نامه ای است که برای دوستی فرستاده ایم ...
نامۀ علّامه حسن زاده آملی به یکی از دوستان خود:
کلمۀ طیبه «لا اله الّا الله» بهترین اذکار است. برادرم اگر درد داری یکی از نام های شریف خداوند طبیب است. جناب دوست جواد است و گدا می خواهد، که گدا آیینۀ جود حق است. گدایی کن تا محتاج خلق نشوی.
برادرم! به فکر خود باش و از خویشتن غافل مباش، و همواره کشیک نفس بکش و کشیک نفس کشیدن کشکی نیست. از خداوند توفیق بخواه. با ابنای روزگار بساز و مرد تحمّل باش و به مثل معروف که چه خوش مثلی است: « آسیا باش، درشت بستان و نرم باز ده ». مرد فکر باش که فکر لبّ عبادت است. مناجات و رازونیاز با دوست را قطع مکن؛« قل ما یعبؤا بکم ربّی لو لا دعاؤکم».
خلوت شب را از دست مده و به حقیقت بگو الهی آمدم تا کام روا گردی. سخن، خوراک و خواب باید به قدر ضرورت باشد؛«کلوا واشربوا و لا تسرفوا».
با عهدالله که قرآن مجید است هر روز تجدید عهد کن. صمیمانه دست توسّل به دامن پیغمبر و آلش درزن که آن خوبان خدا وسایط فیض حق اند. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. نمی گویم مقدّس نباش، ولی مقدّس عاقل باش. بِس بِسی مباش که سُخریّۀ این و آن می شوی. فرزانه باش و دیوانه باش. خویشتن را تفویض به حق کن و او را وکیل خود بگیر که تواناتر، داناتر، باوفاتر، مهربان تر و پاینده تر از او نخواهی یافت؛ «حسبنا الله و نعم الوکیل».
سورۀ مبارکۀ اخلاص را با اخلاص بر زبان داشته باش. با خلق خدا مهربان باش. از سخنان ناهنجار، اگرچه مزاح باشد، برحذر باش. خلاف مگو، اگرچه به مطایبت باشد. از قسم خوردن، اگرچه به راست باشد، احتراز کن. چه ایستاده ای دست افتاده گیر. تا می توانی نماز را اوّل وقت به جا آور. تجارتت را مغتنم بشمار که انسان بیکار از دنیا و آخرت هر دو می ماند. دادوستد مانع بندگی نیست. «رجال لا تلهیهم تجاره و لا بیع عن ذکر الله و إقام الصلوه و ایتاء الزکوه».
در مطلق امور میانه رو باش. بر کتمان اهتمام داشته باش.