چرا امام معصوم بعد از کمک به فقراء دست خود را می بوسیدند؟
گزیده ای از درس اخلاق آیت الله جوادی آملی:
بدانيم ما هر اندازه به اين نيازمندان برسيم ذات اقدس الهي چندين برابر عطا مي‌كند، و اين كار شدني است كه انسان حبيب او باشد و باور كند كه خدا صدقات را از او مي‌گيرد و خدا صدقات را از او مي‌پذيرد و مانند آن. اين راه را به ما نشان داده اند و اين راه، راه دلپذيري است و راه دلپذير راهي نيست كه انسان برگردد، پشيمان بشود يا ازسرعتش بكاهد.
اين كلمه مسكين و كلمه رسول را در فهرست نهج‌البلاغه ملاحظه كنيد حضرت فرمودند: «المسكين رسول الله» يعني اين نيازمندي كه امروز به شما مراجع كرده اين را خدا فرستاده، اين رسول الله آن رسول الله مصطلح نيست، اگر كسي واقعاً نيازمند است و به شما مراجعه كرد، بدان كسي او را فرستاده و اگر مشكل او را حل كردي بدان كه دست تو قبل از اينكه به دست اين نيازمند برسد به دست بي‌دستي الله رسيده است و برای همین وجود مبارك امام سجاد(ع) اگر چيزي به مستمند مي‌داد دستش را گاهي مي‌بوئيد، گاهي مي‌بوسيد، گاهي بالاي سر مي‌گذاشت و گاهي به صورت مي‌كشيد و مي‌فرمود: اين دستِ من به دست بي‌دستي الله رسيده است.
